بخدا اگر بمیرم که دل از تو بر نگیرم ------ برو ای طبیبم از سر، که دوا نمی پذیرم

همه عمر با حریفان بِنِشَستَمی و خوبان ------ تو بِخاستی و نقشت بنشست در ضمیرم

مده ای حکیم پندم که بِکار در نبندم ------ که ز خویشتن گزیر است و ز دوست ناگزیرم

برو ای سِپَر ز پیشم که بِجان رسید پیکان ------ بگذار تا ببینم، که که میزند بِه تیرم  

نه نشاط دوستانم، نه فراغ بوستانم ------ بروید ای رفیقان، به سفر که من اسیرم

تو در آب اگر ببینی حرکاتِ خویشتن را ------ بِزبان خود بگویی که بِحُسن بینظیرم

تو بِخواب خوش بیاسای و به عیش و کامرانی ------ که نه من غُنوده ام دوش و نه مَردم از نفیرم

نه توانگران ببخشند فقیرِ ناتوان را؟ ------ نظری کن ای توانگر، که به دیدنت فقیرم

اگرم چو عود سوزی، تن من فدای جانت ------ که خوشست عیش مَردم، به رَوایح عَبیرم

نه تو گفته ای که سعدی، نبرد ز دست من جان ------ نه به خاک پای مردان، چو تو میکُشی نمیرم

غزل از استاد سخن، سعدی شیرازی

درود و هزاران درود بر روان پاک و بلندش

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: